غریبانه

پس کی می رسد روزهای شادی...
کی می رسد روزی که دیگر در خانه ی خودم احساس غربت نکنم
کی می رسد روزی که در خانه ی خودم تهدید نشوم، تحقیر نشوم، تبعید نشوم
کی می رسد روزی که مردمِ کشور من انسان باشند، برادر باشند، هم میهن باشند
کی می رسد روزی که جوانانِ کشور من بارور باشند، شکوفا باشند، خوشبو باشند، چیده نشوند
کی می رسد روزی که دیگر شادی کلمه نباشد معنا باشد، غم معنا نباشد کلمه باشد
کی می رسد روزی که آرزوها خار نباشند در چشم مردم
کی می رسد روزی که افکارپتک نباشند و زبانها نیش
کی می رسد روزی که ایمان سلاح نباشد اعتقاد باشد
کی می رسد روزی که ایران آباد باشد، آزاد باشد،ایران باشد